|
Państwo Środka - Chiny
Chińska Republika Ludowa jest trzecim pod względem wielkoci powierzchni
państwem wiata. Terytorium Chin zajmuje 9,5 mln km2. Stolicą jest Pekin
(Beijing), a kraj podzielony jest na 21 prowincji i 5 regionów autonomicznych
(Mongolia Wewnętrzna, Ningxia, Xinjiang, Tybet oraz Guangxi). Istnieją
4 specjalne okręgi miejskie, które bezporednio podlegają administracji
centralnej stolicy. W ostatnich latach do Chin wrócił Hongkong oraz Makau.
Dwie trzecie powierzchni kraju zajmują góry, pustynie, zbiorniki wodne
i rzeki oraz tereny, na których z różnych powodów nie można prowadzić
produkcji rolniczej. Nieurodzajne są również znaczne powierzchnie Mongolii
Wewnętrznej, Wyżyny Tybetańskiej i Qinghai oraz Xinjiangu. Z całej powierzchni
Chin produkcja rolnicza może być prowadzona na jedynie 15-20 % terytorium.
Wielki Mur
Zachodnią częć kraju ograniczają wyżyny: Wyżyna Tybetańska
(4 500 m n.p.m) oraz Qinghai. Na południowym zachodzie rozciągają się
Himalaje, których najwyższy szczyt Mt.Everest (8848 m n.p.m.) wznosi się
na granicy chińsko-nepalskiej. Od północy terytorium Chin ogranicza pustynia.
Na terenie regionu autonomicznego Xinjiang znajduje się największe bezodpływowe
słone jezioro Lop Nur oraz największa chińska pustynia Takla Makan.
Miejscem o najwyższych temperaturach jest najniższa depresja Chin położona
na wschód od gór Tien Szan - Kotlina Turfańska. Najważniejsze tereny rolnicze
rozciągają się w dolinie rzeki Jangcy. Region ten jest również ojczyzną
ludu Han, narodowoci dominującej w Chinach, jak również stanowi najgęciej
zaludnioną częć Państwa Środka. Od wschodu Chiny graniczą z Morzem Żółtym,
Morzem Wschodnio-Chińskim i Morzem Południowo-Chińskim.
Ze względu na ukształtowania powierzchni kraju do dnia dzisiejszego głównym
szlakiem komunikacyjnym pozostają szlaki wodne. Najdłuższa rzeka Chin
- Jangcy - płynie z zachodu na wschód, ma 6 300 km długoci. Jest trzecią
co do wielkoci rzeką wiata (po Nilu i Amazonce). Rzeka Żółta, która jest
kolebką cywilizacji chińskiej ma 5460 km, jest druga pod względem długoci
rzeką kraju. Ważną funkcję komunikacyjną spełnia także największa hydrologiczna
budowla wiata - Wielki Kanał, który połączył południe (Hangzhou) z północą
(Pekin). Ciągnie się na długoci prawie 1800 km.
Chiny zajmują pierwsze miejsce pod względem liczby ludnoci. Według oficjalnych
danych liczba mieszkańców wynosi ok. 1,3 mld., z czego tylko około 30%
stanowią mieszkańcy miast. W celu ograniczenia wzrostu populacji rząd
wprowadził ogólnonarodową kontrolę urodzin, której zasady zezwalają rodzinie
na posiadanie tylko jednego dziecka.
Około 93% całej populacji stanowią Hanowie, a mniejszoci narodowe stanowią
jedynie 7%. Oficjalnie uznawanych jest 55 mniejszoci narodowych, które
zamieszkują najczęciej na terenach przygranicznych.
Trzy silne nurty myli ludzkiej - taoizm, konfucjanizm i buddyzm - miały
wpływ na kształtowanie religijnej postawy mieszkańców Państwa Środka.
Longman
Taoizm zapoczątkowany został przez mistrza Laozi, żyjącego
w szóstym wieku przez nasza erą. W swoim dziele zatytułowanym "Droga
cnoty" zawarł on swoje idee. Według nauk mistrza siłą sprawcza całej
natury, porządkiem stojącym ponad całym życiem i duchem jest Dao - droga
wszechwiata. W swoim życiu ludzie powinni dążyć do życia uporządkowanego,
w zgodzie z naturalnym ładem wszechwiata.
Konfucjonizm był raczej systemem filozoficznym, niż religią, ale na przestrzeni
wieków przekształcił się w system filozoficzno-religijny. Jego twórca
był Konfucjusz. Urodził się około roku 551 p.n.e., pochodził z ubogiej
rodziny. Do ukończenia 50 roku życia pracował jako urzędnik państwowy
niższej rangi, a następnie rozpoczął misję mającą na celu doskonalenie
rządów w kraju. Przez 13 lat odwiedzał kolejne państwa, gdzie starł się
doradzać poszczególnym władcom, jak należy rządzić krajem. W czasie swoich
wędrówek poszukiwał on, niestety bezowocnie, możliwoci wcielenia swoich
idei w życie. Ostanie lata przed miercią (479 r p.n.e.) spędził w rodzinnych
stronach, powięcając się nauczaniu i studiując literaturę.
Konfucjańska myl została rozpropagowana i wywarła silny wpływ na wiadomoć
narodową Chińczyków dopiero po mierci Konfucjusza. Żyjący w latach 372
- 289 p.n.e. uczony Mengzi wydał zbiór nauk Konfucjusza, co przyczyniło
się do spopularyzowania nauk mistrza. Z biegiem czasu filozofia konfucjańska
przeniknęła do wszystkich warstw społeczeństwa, stając się nawet obowiązkowym
przedmiotem dla kandydatów na urzędników państwowych, a następnie została
przekształcona w system filozoficzno-religijny i stała się religią państwową
za czasów panowania dynastii Han. W VII i VIII wieku wzniesiono wiele
klasztorów i wiątyń powięconych Konfucjuszowi. Główną zasadą tego systemu
filozoficznego był szacunek i obowiązek dzieci wobec rodziców, posłuszeństwo
młodszych wobec starszym, kobiet wobec mężczyzn. Cały naród natomiast
miał być posłuszny i składać hołd cesarzowi - uosobieniu konfucjańskiej
cnoty i mądroci uznawanego za ojca narodu. Konfucjanizm wprowadził również
kult przodków. Po roku 1949 konfucjanizm był postrzegany jako system reakcyjny,
pozostałoć po burżuazji. Szczególnie mocno tępiony był w okresie "rewolucji
kulturalnej", kiedy to znaczna częć wiątyń, bibliotek, klasztorów
konfucjańskich uległa bezpowrotnej zagładzie.
Chinese hotels : Hongkong : wywóz kontenerów Kraków :
Polsko - Chińska Izba Gospodarcza
Religia buddyjska dotarła do Chin z Indii. W pierwszym wieku n.e. do
Chin przybyli pierwsi mnisi buddyjscy oraz sprowadzone zostały pisma religijne
i posąg Buddy. Stało się tak za przyczyną ówczesnego cesarza Ming z dynastii
Han, który żywo zainteresował się nowa religią. Intensywny rozwój buddyzmu
nastąpił między III a VI wiekiem. Wtedy też powstało wiele wiątyń i klasztorów
buddyjskich, które obok funkcji religijnych pełniły wiele innych funkcji.
Dawały schronienie uchodźcom, sierotom, pełniły funkcję przytułków i szpitali.
Dzięki tłumaczeniu na język chiński pism buddyjskich sprowadzanych z Indii
religia ta zdobywała coraz szersze rzesze zwolenników.
Podstawową buddyzmu jest pogląd, że całe życie jest ogromem nieprzerwanych
cierpień. Wszyscy ludzie nieustannie dowiadczają bólu narodzin, chorób,
staroci i mierci. Cierpienie to spowodowane jest pożądaniem, jak również
pragnieniem osobistego spełnienia, a szczęcie osiągnąć można poprzez wyzbycie
się własnych pragnień. Taką drogą dojdzie się do zbawienia - nirwany.
W Chinach rozwinął się buddyzm Mahajana - "wielkiego wozu",
głoszący, że los jednostki łączy się z losami innych, a wszystkie egzystencje
są jednocią. W wiątyniach buddyjskich w Chinach spotyka się wiele posagów
Buddy Maitreyi, Buddy Amitabhy oraz liczne posagi boddhisatw, istot, które
osiągnęły zbawienie, ale zostały na ziemi, by pomagać innym w dążeniu
do nirwany.
Innymi religiami w Chinach o znacznie mniejszym znaczeniu jest islam,
chrzecijaństwo i judaizm.
Tradycyjne chińskie religie bardzo ucierpiały w czasie "rewolucji
kulturalnej", kiedy to mnichów i mniszki zmuszano do opuszczania
klasztorów, skazywano na wygnanie, zesłanie lub mordowano; mnóstwo klasztorów
i wiątyń zostało zrujnowanych, a więte pisma, przedmioty kultu religijnego
zniszczono.
Dopiero w latach siedemdziesiątych zezwolono na praktyki religijne, ponownie
otworzono zamknięte wiątynie, rozpoczęto odbudowę niektórych zniszczonych
wiątyń i klasztorów. Sporód wszystkich religii w Chinach najwięcej ludzi
wyznaje buddyzm oraz islam, a znacznie mniej jest katolików czy protestantów.
Dominującym wiatopoglądem jest ateizm.
Przez ostatnie dwadziecia lat Chiny cechował szybki wzrost gospodarczy,
który obecnie stracił nieco swoje tempo. Prowadzone są na szeroką skalę
działania mają na celu ożywienie gospodarki. Wielkie nadzieje na poprawę
sytuacji wiążą Chiny z członkostwem w Światowej Organizacji Handlu. Prowadzona
do tej pory polityka stopniowych reform zdaje egzamin. Szczególnie jest
to widoczne w wielkich miastach, które intensywnie się rozbodowują. Jednak
znaczna częć społeczeństwa żyjąca na wsi - ok. 70% ludnoci - nie ma możliwoci
korzystania z osiągnięć rozwojowych ostatniego okresu.
Co roku Chiny odwiedzają miliony turystów. Zafascynowanie
historią, kulturą, sztuką i życiem w państwie Środka oraz pięknym i niezwykle
różnorodnym krajobrazem jest ogromne. Na Licie Światowego Dziedzictwa
UNESCO znajdują się obecnie 24 obiekty. Są to m.in.: Wielki Mur, Zakazane
Miasto - Pałac Cesarski z okresu dynastii Ming i Qing, mauzoleum Pierwszego
Cesarza koło Xi?anu, Armia Terakotowa, wiątynia i grobowiec Konfucjusza,
Pałac Potala w Lhasie (Tybet), Park Narodowy w Lushan, Stare Miasto Pingyao,
klasyczne ogrody w Suzhou, Świątynia Nieba i Pałac Letni w Pekinie, Góry
Wuyi, Taishan, Huangshan, Emei, Stare Miasto Lijiang.
Jedną z głównych turystycznych atrakcji Chin są wspaniałe
krajobrazy w okolicach miasta Guilin stworzone przez naturę około 300
mln lat temu. Szczególnie interesujący jest rejs statkiem po rzece Li
do oddalonej o 80 km miejscowości Yangshuo, w czasie którego po drodze
mija się dziesiątki gór. Wiele z nich posiada malownicze nazwy, jak chociażby
Wzgórze Trąby Słonia.
W okolicach tych można spotkać rybaków, którzy do połowu ryb używają kormoranów.
|
